Pisarstwo

Bożena Zbrożyna
Urodzona w 1958r. w Woli Bierwieckiej, gm. Jedlińsk, mgr historii - WSP w Kielcach; przez  40 lat nauczycielka  historii i biblioteki  w PSP w Bierwcach; miłośniczka i propagatorka historii regionalnej, folkloru, założycielka szkolnego „Muzeum pod strzechą”, współzałożycielka szkolnego teatrzyku „Niezapominajka”,  współtwórczyni kilku projektów dofinansowanych z funduszy unijnych; autorka wielu inicjatyw aktywizujących uczniów m.in. poprzez wycieczki, uroczystości patriotyczne i rocznicowe, rowerowe rajdy katyńskie szlakiem Dębów Pamięci w gm. Jedlińsk;  inicjatorka spotkań środowiskowych w Bierwcach, tzw. wieczorów ludowych. Przez 15 lat doradca metodyczny w MODN w Radomiu, organizatorka licznych konkursów dla uczniów i wielu form doskonalenia dla nauczycieli. Zamiłowania: poezja śpiewana (SDM -wiersze E. Stachury-  E. Demarczyk, M. Grechuta), proza wszelaka, ale głównie powieść historyczna (K. Bunsch, Z. Kossak - „Krzyżowcy”,        E. Cherezińska, cykl „Niewidzialna korona”) oraz kryminalna (M. Krajewski, Z. Miłoszewski).

Od 5 lat pisze wiersze, sama nazywając to pisanie „przelewaniem na papier tego, co rosło latami”, autorka utworów nostalgicznych, nawiązujących do ulotnych krajobrazów dzieciństwa; historii rodzinnej i dziejów wsi Bierwce, z którą czuje się emocjonalnie niezwykle związana; wydała tomik wierszy zatytułowany „Światy równoległe” (2016)

Krzysztof Zieliński
Urodził się w Wielogórze.  Żonaty , troje dzieci. Przygoda z pisaniem zaczęła się w wieku 19 lat gdy pisywał wiersze do swojej przyszłej żony. Potem rodzina, dom, długa przerwa, wreszcie czas na emeryturze, w którym postanowił ponownie zacząć pisać. Najpierw były to teksty piosenek dla stworzonego przez grupę przyjaciół zespołu ludowego „Folk Piaseczno”, w którym również śpiewa. Potem przyszedł czas na wiersze i monologi w stylu kabaretowym, opartych  na scenach z życia wziętych. Ponieważ długo mieszkał w mieście, z chwilą osiedlenia się na wsi dostrzegł jak duża istnieje potrzeba krzewienia kultury w tym środowisku.

Ewa Nowakowska
Urodziła się w się w 1963r. w Radomiu, pochodzi z Klwat,obecnie mieszkam w Piastowie. Skończyła Technikum Przemysłu Skórzanego, jest również dumną posiadaczką dyplomu z grafiki komputerowej. Pracowała w GS-ie w Jedlińsku, szyła buty w „Sofixie” i była sekretarką w jednej z radomskich firm. Jest matką trójki dorosłych już dzieci.

Sięgając pamięcią wstecz, przypomina sobie, że pierwsze wiersze - w liczbie dwóch-napisała w czasach podstawówki. Pokazała je pani polonistce, która schowała kartki do dziennika i ślad po nich zaginął. Także w mojej pamięci. Trzy lata temu przeczytała wiersze poety, które jej się na tyle nie spodobały, że postanowiła napisać własne. W sumie, paradoksalnie, temu właśnie poecie, zawdzięcza swoją przygodę z literaturą. Od tamtej pory powstało  mnóstwo wierszy, zarówno satyrycznych, jak i poważniejszych. Próbuje swoich sił także w różnych formach prozy. Zaczęła wysyłać swoje prace na konkursy literackie i udało jej się zostać laureatką w następujących:

1. W II Ogólnopolskim Konkursie Na Małą Formę Dramatyczną organizowanym przez Dom Literatury w Łodzi – za dramat sceniczny „Dziewczyny spod igły”- informacja ukazała się w „Pulsie Literatury”.
2. W XII Legionowskim Konkursie Literackim -  za satyrę poetycką – „Wyprzedaż kolekcji”, praca była wydrukowana w lokalnej prasie.
3. W VI Konkursie Literackim – na bajkę dla dzieci – o Statuetkę Sowy Tuchówkiza bajkę „Kurdelek”– została wydana w formie książkowej. Akcja opowieści osadzona jest w Piastowie.
4. W Konkursie portalu internetowego „Lubimy czytać pl.” – za „List sprzed stu lat”
5. W Konkursie  „Napisz sobie Gombrowicza”- utwór „Don Witoldo” był opublikowany przez Muzeum na stronie internetowej.
6. I ostatnio - w tegorocznej edycji Nagrody Polskiej Literatury Grozy im. Stefana Grabińskiego, w Konkursie „Jakie czasy taki diabeł” – za opowiadanie „Babcia Horrorka”.

Poza tym, z potrzeby zapełnienia ścian w swoim domu, od kilku lat maluje, wcześniej w technice akrylowej, a teraz są to obrazy olejne na płótnie.